Szkoła Magii i Czarodziejstwa Dragons

Kate · Gość

wiek: 13 lat
gg: 10478481
postać: Kate Greenley
Dom: Earth
Aktorka: Evangeline Lilly
próbkę twórczości dam jutro...

Sarusia

Nie ma sprawy...

Bercia

Dlaczego by nie? xD
Czekamy jeszcze na próbkę.

^Kate^

Oto ona... mam nadzieję, że się spodoba choć pisana była o drugiej w nocy:P Proszę:
Dlaczego ja?

Usiadłam na miękkim fotelu i wyłożyłam nogi na stole. Marta chciała przejść, lecz ja złowrogo podniosłam nogi do góry, by jej to utrudnić. Tak to jest w domu dziecka. Trzeba się starać być twardym, nawet jeśli w środku – jak ja – jesteś wrażliwą, małą dziewczynką którą mama zostawiła kiedy była mała. Wzięłam do ręki książkę i przez chwilę wpatrywałam się w okładkę. Zaczęłam czytać i nagle doszło do mnie, że gdy się skupiam na lekturze nie czuję nic. Ból znikał. Wszystko to co koiłam w sobie przez tyle lat odeszło wraz z przewróceniem żółtawej kartki. Poczułam ulgę.
- Kasiu – odrzekła pani Gosia – idź już spać...
Nie chciała być dla mnie nie miła, ale lekko się uśmiechnęła. Uwielbiała ze mną rozmawiać, bo uważała że tylko ona potrafi mnie zrozumieć. Ja zaś przy niej stawałam się miła, dobra. Ona była dla mnie ratunkiem. Ratunkiem przed wieczną ucieczką. Kiedyś podsłuchałam jak kłóciła się z panią Krysią. Poszło o mnie. Krysia mówiła, że na mnie nie ma rady, a Gosia, że jest - i że to właśnie ona nią jest. Nie będą się musiały dłużej kłócić – pomyślałam.
- Niby czemu? – odburknęłam – to, że te bachory już śpią to nie znaczy, że ja też muszę
- Idź spać – powiedziała pani Gosia i spojrzała na mnie znacząco.
Ten wzrok pomógł mi zapomnieć o moim buntowniczym nastawieniu do tej rozmowy. Wstałam z fotela. Zaskrzeczał lekko, a Marta obróciła się na drugi bok. Położyłam książkę na stoliku obok mojego łóżka, położyłam się i przykryłam kołdrą. Pani Gosia zgasiła światło, a ja zasnęłam. Śniło mi się, że byłam w domu. Mama przytulała mnie mocno i całowała po policzku. Obudziłam się. Do oczu napłynęły mi łzy. Obróciłam się tworzą do poduszki i cicho szlochałam. Za drzwiami usłyszałam kroki. Drzwi otworzyły się i po pokoju cicho weszła wychowawczyni. Wstrzymałam oddech i starałam się udawać, że śpię. Ostatnią rzeczą której chciałam to było to, aby pani Gosia zauważyła moje łzy. Z satysfakcją uznałam, że tego nie zobaczyła, bo natychmiast wyszła.
Rano, przy śniadaniu pani Gosia poprosiła mnie do siebie. Potulnie ruszyłam do pokoju wychowawców i usiadłam na malutkim krześle. Wystraszyłam się. A jeśli ona to zauważyła – pomyślałam z obawą
- Ostatnio dziwnie się zachowujesz – zaczęła. Widziała. – Co Ci jest?
- Nic – odburknęłam przypominając sobie o mojej buntowniczej naturze.
Wyszłam do szkoły.

P.S Jeśli ktoś z Dragons jest z domu dziecka to przepraszam nie chciałam urazić... naprawdę... jęsli to zrobiłam przykro mi.

Aniak · Gość

Dziwne to.

^Kate^

:( a więc ci się nie podoba? :(

Bercia

Mnie się podoba, takie dziwne, ale oryginalne.
Ostraszyły mnie jedynie powtórzenia.

Ariel White · Gość

Ja jestem z domu dziecka xD To znaczy z sierocińca

Sarusia

Ja bym mogła być na tak :wink:
Ale wypowiedzcie się ;*

Istka

Ładne i oryginalne Happy

Choć mało uczuć.
Ale jest ładnie Happy

^Kate^

Czyli?

Bercia

Raczej zostaniesz przyjęta, ale to zalezy też od innych :]

Sarusia

Dobra, nie męczmy jej :P
Zostajesz przyjęta, pamiętaj
o okresie próbny i jeśli nie czytałaś
regulaminu (bo to się zdarza) to
lepiej go sobie przeczytaj Wink

Zamykam temat ;]